Nog 2 jaar en ik ben veertig. Voor veel jongeren onder ons een oude vent. Waarschijnlijk met oude waarden en oude gewoonten. Vreemd genoeg, soms voel ik me ook zo........oud.
Een anachronisme in deze tijd.
Neen, niet zozeer om technologie of zelfs muziek, maar om fatsoen.
Ja, het uitspreken van dat woord doet er ineens 15 jaar bij, ik besef het maar al te goed.
Ik stam uit de tijd van Lp’s en singles, van Avro’s top pop en de Pin up club op veronica. De tijd van op straat spelen tot het donker werd en geen veiligheidsgordel achteraan in de auto.
De tijd dat een echtelijke scheiding nog niet alledaags was. Een man was een man en een vrouw een vrouw. Ahem...zo leek het toch..
Het leek de gewoonte dat een man de touwtjes in handen moest nemen als het om het verleidingsspel ging.
Standaard Scenario: De vrouw glimlacht verlegen naar de man, de man verzameld al zijn moed en stapt op haar af. Een “wil je iets van me drinken” of een “kom je hier wel eens vaker “ later en Kees was zo klaar als iets.
Heren, als je partner dit meeleest, probeer dan even uit te leggen dat ik geen verdoken sexist ben...zelfs geen openbare. Het leek toen anders, niet? Simpeler. Minder bitsig en gejaagd..
Volgens mij heeft het ook iets te maken met het uitsterven van de gentlemen. Ik weet niet waarom maar het is al jaren geen gewoonte meer om de stoel aan te bieden aan een freule. (Lap, weeral 15 jaar erbij) .
Als er dan toch mannen de deur openhouden voor een dame is het meer om haar koetswerk te beoordelen. Al moet ik toegeven dat ook ik daar schuldig aan ben hoor. We zijn zo gewend om bewust en onbewust mee te gaan met “whats hot and not” dat we ouderwets galant gedrag aan het verliezen zijn.
Hou ook in gedachten dat de andere sexe niet altijd zulk gedrag begrijpt of kan aanvaarden hoor. Had het eenvoudig geweest, dan was het misschien maar half zo leuk?.
Het begrip “neen is neen” is ook vaak ten dode opgeschreven
Dat merkte ik onlangs op. Er is een subtiele grens waar een “jager” stopt met zijn “prooi” achterna te zitten. Ja, sorry voor de terminologie maar als je het bekijkt op het meest primale vlak is het zo. Klachtenbrieven naar het gebruikelijke adres.
Je stinkt een beetje uit je bek, er hangt wat broccoli tussen je voortanden, je bent van de lelijkboom gevallen en je hebt iedere tak geraakt...het maakt niet uit. Als een dame je niet ziet zitten en dat ook duidelijk laat merken is het toch gepast dat je de handdoek in de ring gooit en een ander “doelwit” zoekt? Weerom mijn excuses.
.
Ik heb onlangs een heel slagveld mogen aanschouwen
Een geval waar een meute mensapen één enkele dame belaagden via elke weg die deze moderne tijden kon bieden. Het nieuws werd verspreid dat deze lieflijke jongedame terug vrijgezel was en de honden werden losgelaten. .
Elke mogelijke tactiek werd gebruikt. Vleierij, obscene praat, het opwekken van schuld, zelfs dreigementen en verwensingen toen ze de bende liet verstaan dat ze geen interesse had in hun sociale aanvallen.
Ben ik zo wereldvreemd om te denken dat dit geen normale praktijken zijn? Is dit de norm tegenwoordig? Van het moment dat je moet overwegen om je telefoonnummer te veranderen of de instanties in te schakelen is het toch veel te ver gegaan?
.
De aanhouder wint is een gezegde dat veel gebruikt word in deze materie. Veel gelukkig getrouwde koppels geven na een parcours van 40 jaar of meer toe dat ze samen zijn omdat één van hun twee niet opgaf te dingen naar de liefde van de ander. Het is mooi eigenlijk.
.
Ik heb gezien dat het ook heel snel heel lelijk kan worden.
Ik stam uit de tijd van Lp’s en singles, van Avro’s top pop en de Pin up club op veronica. De tijd van op straat spelen tot het donker werd en geen veiligheidsgordel achteraan in de auto. 
