Ik schrijf als relatietherapeute met meer dan 20 jaar ervaring. Tja, ik word dus een dagje ouder. Maar geen nood: volgens Oude Indiaanse Tradities wordt een vrouw volwassen rond haar 52-ste levensjaar. Dan bereikt ze de leeftijd dat ze kennis kan doorgeven.
En je raapt wel wat bijeen doorheen de jaren. Door het besluit te nemen om over relatievorming te schrijven, kwamen er dadelijk een tiental onderwerpen bij me op. Dat is even een verrassing!
Ik schrijf als ervaringsdeskundige. Zelf heb ik al wat meegemaakt in partnerrelaties, waarvan één een kwarteeuw lang heeft geduurd.
Ik tel hierbij mijn verliefdheden als jong meisje en mijn korte rebound-relatie na de breuk met mijn huwelijkspartner.
Ik schrijf als mezelf, mens en vrouw. Zoals elk mens een spiritueel wezen die zich een weg zoekt in het leven via haar persoonlijke groeiproces. Een vrouw die zich regelmatig bezint over wat zich afspeelt in haar innerlijke belevingswereld en in de buitenwereld.
Een vrouw die vanaf de wieg nieuwsgierig de wereld inkijkt.
De relatie met jezelf
De eerste relatie die je aangaat is deze met jezelf. Als de relatie met jezelf vredig en harmonieus is, dan kan je ook in vrede, geluk en harmonie met een partner een leven opbouwen.
Helaas wordt ons al heel jong geleerd kritisch tegenover onszelf te staan. Dit maakt ons tot “strenge rechters” over ons doen en laten. Een zware last om te dragen, die we regelmatig op de schoot van onze partner deponeren.
Het betekent dat we voor ons geluk de behoefte hebben dat onze partner ons bevestigt in ons zelfwaardegevoel, dat hij ons bewijst dat we OK zijn. Aangezien de andere partij hetzelfde ervaart als jij ontstaat er vroeg of laat een spanningsveld. Hoe onzekerder we ons voelen, des te meer we ons gelijk willen halen. Zo belanden we in een onderlinge machtsstrijd: om aandacht, om de kinderen, om wie er de vuilbakken buitenzet... Dit laatste noem ik de strijdarenas.
Langdurige relaties: een cultureel misverstand
Relatievorming is in onze cultuur een taboe. We hebben een Oefenveld, maar geen Leermeesters. Zogauw we onze neus buiten de deur steken, komen we anderen tegen in het Veld. Eerst binnen het ouderlijk gezin en de bredere familie, later via school, vrienden- en werkkring.
Volwassenen doen naar best vermogen het opvoedend werk en zijn hun eigen strengste rechters, want ze willen het goed doen. Er wordt echter weinig over relatievorming gepraat:
*Hoe begin je als moeder of vader een relatie met je baby?
*Hoe stap je in een relatie als puber of jong-volwassene?
*Hoe hou je een relatie langdurig in stand?
*Hoe neem je afscheid van elkaar?
*Wie leert jou met een partner te vrijen?
Waar in oude stamculturen je voorbeelden had in de praktijk en de Wijze Ouderen voor raad en advies, staat nu ieder er alleen voor. Kennis wordt niet meer doorgegeven of overgedragen.
Natuurlijk bestaan er psychologische onderzoeken, boeken en geschoolde professionelen. Maar dat is niet hetzelfde als samen ervaringen delen en opbouwen.
Bij taboes horen mythes.
En de mythe is: nadat je het “boterbriefje” hebt gehaald leef je nog lang en gelukkig. M.a.w. “Je wordt nooit meer verliefd”.
De laatste decennia zijn er de fenomenen echtscheiding en andere samenleef vormen ontstaan. Deze zijn een correctie op de mythe.
Daardoor horen we vaak: “aan een relatie moet je werken.” Ik vrees dat ik een echt lui mens ben, want ik wil niet werken.
Weg met de strenge rechter! Ik ben goed als ik ben en wens een relatie te beleven vanuit de realiteit van het Hier en Nu.
En de mythe? Ik weet dat als ik een relatie aanga met een partner, dat er grote kans is dat we verliefd kunnen worden op anderen. Gewoon omdat we natuurlijke, biologische wezens zijn die schoonheid en aantrekkingskracht appreciëren.
Omdat ik dit weet zal ik de vlinders in mijn buik die ik in de wereld heb ontvangen, meenemen naar huis om ze te beleven met mijn partner.
Het voelt heerlijk om in een langdurige relatie regelmatig opnieuw verliefd te worden op je partner. Je leeft!
Ik schrijf als ervaringsdeskundige. Zelf heb ik al wat meegemaakt in partnerrelaties, waarvan één een kwarteeuw lang heeft geduurd.
